شرکت ملی نفت یا شرکت سهامی خاص خویشاوندان؟

آرمانِ ملت:

نقل است اگر می‌خواهی یک کشور را زمین‌گیر کنی، سراغ ارتشش نرو، پالایشگاه‌هایش را هم بمباران نکن، فقط کافی‌ست به منابع انسانس اش نفوذ کنی و جایی را که متعلق به نخبگان، دلسوزان و شایستگان است، با نورچشمی ها و سفارش‌شده‌ های بی تخصص پُر کنی!

این، نسخه‌ای است که نه فقط در تئوری دشمنان، بلکه متأسفانه در برخی از میدان‌های واقعی اقتصاد کشور، عینیت یافته است. یکی از روشن‌ترین مصادیق آن، چیزی است که امروز در زیر پوست شرکت‌های کلیدی صنعت نفت به‌ویژه در مناطق نفت‌خیز جنوب در حال وقوع است. انتصاب‌های بی‌قاعده، بر پایه نسبت‌های قومی، روابط محفلی و تلفن‌های شبانه سیاسی …

آیا صنعت استراتژیک نفت، ملک طلق نماینده فلان حوزه انتخابیه غیر خوزستان است؟ چرا پست‌های حساس، میان بستگان و همشهریان تقسیم می‌شود؟ آیا می‌توان با تابلوی جوان‌گرایی و شعار بومی‌گزینی عملاً رانت‌سازی سازمان‌یافته را توجیه کرد؟!
اگر این گونه باشد باید به‌جای «شرکت ملی نفت»، بر سردر این مجموعه بنویسیم: «شرکت سهامی خاص خویشاوندان!!»

به رغم این‌که رهبر معظم انقلاب، با صراحت، بر کارآمدی، تحول، عدالت و شایسته‌گزینی تأکید دارند چرا در دل یکی از مهم‌ترین دستگاه‌های اقتصادی کشور، سلیقه‌های شخصی و ارتباطات محفلی، مسیر رشد و انتصاب‌ها را تعیین می‌کند؟
اگر یک روز در اثر یک تصمیم ناپخته یا یک انتصاب سفارشی، حادثه‌ای صنعتی یا امنیتی رخ دهد، چه کسی پاسخ خواهد داد؟

این‌که در قلب خوزستان، سرمایه ملی این کشور، بازیچه انتصابات قومی شده و مدیرانی بدون تجربه، بدون رزومه فنی، صرفاً بر اساس وابستگی‌های طایفه‌ای بر مَسند می‌نشینند، فقط یک ضعف مدیریتی نیست؛ بل‌که یک خطر جدی برای اقتصاد ایران است.

صنعت نفت ایران، حیاط‌خلوت کسی نیست! دیر بجنبید، این آتش نه‌فقط چاه‌ها را می‌سوزاند، بل‌که اعتماد مردم را نیز خاکستر می‌کند.